14 09 07, Παρασκευή

Αν και βολεμένη δημόσια υπάλληλος, είμαι αναφανδόν εναντίον κάθε είδους μονιμότητας. Μονιμότητα για μένα σημαίνει σκουριά και αχρηστία. Για φανταστείτε: Να διοριστείτε από μικρές σε μία θέση, να πάρετε από την κούνια σας έναν άνδρα και μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει να βλέπετε το ίδιο πάντα έργο, όλα προβλέψιμα όλα μελετημένα, πρωί βράδυ πρωί βράδυ πρωί βράδυ. Βλέπω πως έχουν καταντήσει οι μεγαλύτερες αυταδέλφισσες μου, να μην έχουν άλλο ενδιαφέρον και άλλη έγνοια στη ζωή από τα βλαστάρια τους, επειδή αυτά προσφέρουν την μόνη αλλαγή στη ζωή τους, σήμερα είναι νήπια, αύριο μαθητές, μεθαύριο φοιτητές, εξαιτίας τους μπορούν να αγωνιούν και κάτι να περιμένουν, υπάρχει μια διαβάθμιση και εξέλιξη, στην προσωπική τους ζωή τίποτε, μαύρο σκοτάδι, ζόφος. Είτε δουλέψουν είτε δε δουλέψουν διαφορά δεν κάνει, τον σύζυγο τον έχουν τόσο πολύ συνηθίσει που όταν αποφασίσουν να πιάσουν το πουλί του το κάνουν με τον ενθουσιασμό που πλένουν τα πιάτα, μπορεί να διακρίνει κανείς στο παστωμένο τους πρόσωπο τη νωθρότητα να ελκύει και να συσσωρεύει τη χαζομάρα.
Μου είναι δύσκολο να φανταστώ μια ζωή κάνοντας έρωτα με ένα άτομο μόνο, ίσως αυτός να είναι ο λόγος που δεν έχω παντρευτεί. Είμαι κατά της μονογαμίας και μακάρι να έβρισκα κάποιον με παρόμοια θεώρηση των πραγμάτων. Να το εννοεί όμως και όχι να το λέει για να κοκορεύεται. Ούτε να το εννοεί μονοδιάστατα, δηλαδή αυτός να γλεντάει κι η γυναίκα να τον περιμένει στο σπίτι ως σύγχρονη Πηνελόπη. Όπως και να το κάνουμε, όσο πάθος και να υπάρχει, δεν θα ήταν πάθος αν έμενε αιώνιο, όλα αλλάζουν και στην καλύτερη των περιπτώσεων το πάθος μετατρέπεται σε αγάπη εκτίμηση σεβασμό και άντε εσύ να πηδιέσαι με την εκτίμηση και το σεβασμό, πάθος εκατό χρόνων δε νοείται, επιμένω, εκτός κι αν είναι απαγορευμένο, όπως στον «έρωτα στα χρόνια της χολέρας» του Μάρκες, ύστερα από πενήντα χρόνια που δεν είχε δει την αγαπημένη του την ποθούσε σαν τρελός, ας έμενε όλα αυτά τα χρόνια μαζί της και να δω άμα του σηκωνόταν. Απλά μαθηματικά είναι. Το καινούργιο σώμα, οι διαφορετικές κινήσεις και μυρωδιές, άλλες εκχυμώσεις και αντιδράσεις. Το απρόσμενο. Η έκπληξη. Ακόμη και η ματαίωση καμιά φορά, αρκεί να μη γίνεται μηχανικά και τετριμμένα σαν καθήκον, συζυγικό καθήκον! τι απαίσια λέξη για μια Θεϊκή πράξη. Δέχομαι ότι μπορεί να είσαι παθιασμένη με κάποιον και να μην «βλέπεις» κανέναν άλλον για μερικά χρόνια, αλλά ως εκεί, παραπάνω δε γίνεται, αν κρατάει παραπάνω θα βαρεθείς τόσο πολύ με τη μονογαμία που στο τέλος θα καταντήσεις πολιτικός για να πηδάς τους άλλους.
Υγ. Να μου το θυμηθείτε και βάζω στοίχημα πως σε εκατό χρόνια θα έχει απαξιωθεί και καταργηθεί η μονογαμία. Ακόμη και τα πιο αγαπημένα και παθιασμένα ζευγάρια, ειδικά αυτά, θα κάνουν έρωτα όποτε θέλουν και με όποιον θέλουν και θα είναι πολύ ευτυχισμένα και ειρηνικά και δε θα πρήζουν τους συναδέλφους τους. Δυστυχώς γεννήθηκα εκατό χρόνια νωρίτερα. Για τη μονιμότητα στο Δημόσιο δεν ξέρω. Αυτή μάλλον θα παραμείνει.
Υγ2. Μην ξεχάσετε την Κυριακή. Α. Ψηφίστε Β. Δηλώσετε στο exit poll διαφορετικό κόμμα από ότι ψηφίσατε. Γ. Τελειώσατε.
Καλό Σαββατοκύριακο!