Μπορώ ανάλογα με τη διάθεση μου να νιώθω για όλους συμπάθεια και κατανόηση ή να είμαι εντελώς αρνητική και να σκέφτομαι πως δουλεύω με τους χειρότερους παγαπόντηδες του κόσμου. Σήμερα είμαι στις καλές μου, οπότε μέχρι και η διευθύντρια μού είναι συμπαθής, της αναγνωρίζω καλές προθέσεις ενώ καταλογίζω σε μας τους υπόλοιπους πως την έχουμε απομονώσει και συνέχεια την κοροιδεύουμε, ακόμη κι αν δεν μας ακούει το ξέρει και το διαισθάνεται και σίγουρα νιώθει μοναξιά, σήμερα μίλησα κάμποσο μαζί της, δεν είναι κακιά η κακομοίρα, η ανασφάλεια και η ματαιοδοξία την μετατρέπουν ανά περιόδου σε μέγαιρα, την πνίγει και η ευθύνη όλης αυτής της αλλοπρόσαλλης κατάστασης, κατά βάθος είναι δυστυχισμένη, γι αυτό και της φταίνε τα ρούχα της. Γενικά, την ιδανική πολιτεία και τον όμορφο κόσμο τον αγγελικά πλασμένο θα τον αποκτούσαμε αν μάθαιναν οι άνθρωποι να είναι ευτυχισμένοι και να αγαπάνε τον εαυτό τους. Θέμα παιδείας είναι. Πιπιλίζουν οι πολιτικοί την καραμέλα παιδεία αλλα μου δίνουν την εντύπωση ότι δεν έχουν καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Η παιδεία θα έπρεπε κυρίως να βοηθάει τα παιδιά να ανακαλύπτουν τον εαυτό τους για να μπορούν να γίνουν ευτυχισμένα και να ζήσουν ειρηνικά.
Εγώ τελειώνοντας το Λύκειο δεν είχα ιδέα ούτε για τον εαυτό μου ούτε για τις σπουδές μου ούτε για τίποτε. Δεν ξέρω αν ήμουν χαζή, αλλα μπήκα σε μια σχολή χωρίς καλά καλά να ξέρω το λόγο. Είχα ακούσει ότι θα έβρισκα ευκολότερα δουλειά και ήξερα ότι θα ξέφευγα από το χωριό. Κανείς δε βρέθηκε να μου ανοίξει τα μάτια για να ανακαλύψω τις κλήσεις και τα ταλέντα μου. Οι καθηγητές μας μπαίνανε πολύ κουρασμένοι στην τάξη, παραδίδανε το επόμενο μάθημα όπως το έλεγε το βιβλίο και φεύγανε χωρίς πολλά πολλά. Οι γυναίκες είχανε το σπίτι τους να κοιτάξουν και οι άνδρες τις ελιές και τα γεωργικά τους, με μισθό καθηγητή δεν μπορούσαν να θρέψουν τα παιδιά τους. Οι γονείς μου αμόρφωτοι του χωριού δεν ξέρανε να με κατευθύνουν, μάλλον με προόριζαν για παραμονή στο χωριό και παντρειά με ένα καλό παιδί, (όσα περισσότερα αιγοπρόβατα τόσο καλύτερο το παιδί), τα αδέρφια μου μικρότερα και στον κόσμο τους, οι συμμαθήτριες μου εξίσου νυχτωμένες, ήμουν ολομόναχη. Ανίδεη, αβοήθητη, μόνη, αφελής, ακατάρτιστη, απονήρευτη. ΚΑΙ ΟΜΩΣ πολύ καλά τα έχω καταφέρει. Ξέρω τι θέλω, ξέρω πως να αντλώ ευχαρίστηση, ξέρω να είμαι καλή, ξέρω να συμπεριφέρομαι, ξέρω να υπερασπίζομαι τα δικαιώματα μου και να είμαι εντάξει με τις υποχρεώσεις μου, έχω πετύχει πολλά στη ζωή μου και νιώθω πολύ χαρούμενη. Είμαι σπουδαία είμαι βασίλισσα είμαι μοναδική.
Υγ. Δείτε τον εαυτό σας σπουδαίο και οι άλλοι θα σας δουν ακριβώς έτσι. Δεν είναι καθόλου δύσκολο, (έστω μέχρι να έρθει ο επόμενος λογαριασμός της πιστωτικής σας κάρτας)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου