02 10 07,Τρίτη

Έχω αλλάξει τα ονόματα όλων των πρωταγωνιστών, κάπως βιαστικά και άσκεφτα, για να τηρήσω το απόρρητο, τελικά καταλαβαίνω πως έπρεπε να ήμουν πιο προσεχτική, το κάθε όνομα έχει τη δική του βαρύτητα, και σε κάποιες περιπτώσεις δεν ταιριάζει το όνομα με το υποκείμενο, το Ιάσονας είναι λάθος, δεν του ταιριάζει του συναδέλφου μου, ειδικά τώρα που μοιάζει με δαρμένο σκύλο, το κανονικό του όνομα του ταιριάζει αλλά αυτό πρέπει να παραμείνει αφανέρωτο, είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα, από σήμερα του αλλάζω λοιπόν ψευδώνυμο για να πλησιάσουμε κάπως στην πραγματικότητα, θα τον λέω Μιχάλη και γίνεται κατευθείαν Μιχαλάκης καθώς δυσκολεύεται να σταθεί στα πόδια του και πραγματικά χρειάζεται στήριξη, εχθές τον πήραν τα δάκρυα αργά το μεσημέρι που είχαν φύγει οι υπόλοιποι και μου εκμυστηρεύτηκε πως δυσκολεύεται να κοιμηθεί, δυσκολεύεται να φάει, δεν μπορεί να την βγάλει από το μυαλό του, περνούσανε τόσο όμορφα, είπε με απόγνωση, ταιριάζανε εκατό τα εκατό και θα μπορούσανε να είναι ευτυχισμένοι αν εκείνη δεν πουλιόταν, αν την ένοιαζε η ουσία και όχι η επιφάνεια, το έχει βαθιά πιστέψει πως εκείνον ήθελε αλλά τον παράτησε για τα λεφτά, κακό αυτό γιατί θα δυσκολευτεί να το πάρει απόφαση, εγώ άκουγα συγκαταβατικά και τίποτε δεν μπορούσα να πω, δεν είναι σε θέση να δεχτεί την αλήθεια, ότι τους ανθρώπους δεν μπορούμε να τους ξεχωρίζουμε από τις επιλογές τους και η επιλογή της Νίκης είναι να έχει μια άνετη ζωή στο πλευρό κάποιου πετυχημένου και κατά προτίμηση γιατρού, πώς να το κάνουμε, το έχει στο αίμα της, αυτή είναι η Νίκη και όχι η άλλη που είχε πλάσει με τη φαντασία του, ο χρόνος θα τον βοηθήσει να ξεχάσει και να ξεχαστεί. Ο χρόνος και μια καλή κοπέλα, έχω φίλες να του γνωρίσω αλλά είναι νωρίς ακόμη, πρέπει να βγει λιγάκι από το τούνελ και να πλησιάσει το φως για να μπορέσει να δει.
Η Νίκη τώρα είναι στον κόσμο της και λίγο έρχεται λίγο δεν έρχεται, συνέχεια κανονίζει και όλο μιλάει στο τηλέφωνο και έχει ύφος τραγικό, αποφασιστικό, απόμακρο, σαν να μας βλέπει όλους λίγο υποδεέστερα, γιατί αυτής της συμβαίνουν συνταρακτικά γεγονότα ενώ εμείς ζούμε μια πεζή και αδιάφορη καθημερινότητα, με δυσκολία αλλάζει μια καλημέρα μαζί μας, κάθεται μία-δύο ώρες και φεύγει, παρά τις διαμαρτυρίες της διευθύντριας η οποία σήμερα την κυνηγούσε στο διάδρομο και της φώναζε, η Νίκη δεν γύρισε να την κοιτάξει, «κάνε ό,τι θες» της είπε, « πρόκειται για ανάγκη και θα φύγω». Θιγμένη η διευθύντρια που αμφισβητήθηκε η εξουσία της, όπως το περίμενα, ξέσπασε στο πρώτο θύμα που βρέθηκε μπροστά της, στη Μαρία συγκεκριμένα, στο πόστο σου της φώναξε άγρια όταν την είδε να κάθεται σε άλλο γραφείο, όλοι στο πόστο σας άρχισε να φωνάζει μανιασμένα, μήπως και αναστυλωθεί η κουρελιασμένη της εξουσία, τι κατάντια, πενήντα και βάλε χρονών και να νιώθει την ανάγκη να προσβάλει τους άλλους για να νιώσει πως είναι κάποια. Και σ' ανώτερα..

Υγ. Η πρώτη μέρα του προγράμματος τιθάσευσης των καρτών πήγε καλά από την πλευρά μου, δεν έκανα καθόλου έξοδα, αλλά από την άλλη η μοίρα μου έστειλε ένα μήνυμα για να επιδείξει τη δύναμη της και να με προειδοποιήσει να μην κάνω μεγάλα σχέδια χωρίς να τη λογαριάζω, βρήκα λογαριασμό ρεύματος να με περιμένει εχθές το μεσημέρι, δεν πειράζει, θα τον πληρώσω αγόγγυστα χωρίς να απογοητευτώ, όσες αντιξοότητες κι αν προκύψουν κάτι θα μείνει και για τις κάρτες, επιμονή κι υπομονή χρειάζεται..

01 10 07, Δευτέρα

Αρχή εβδομάδος και μήνα και μου αρέσει ολοένα και περισσότερο η ιδέα της μεγάλης αλλαγής στη ζωή μου. Είμαι άνθρωπος των αποφάσεων τελικά. Αν αρκετές εξ αυτών μένουν στα αζήτητα και ξεχνιούνται είναι άλλο θέμα. Το γεγονός παραμένει πως νιώθω ενθουσιασμό και κάνω όνειρα και σχέδια. Αποφάσισα λοιπόν να μετοικήσω και για τον λόγο αυτό, αναγκαστικά, κατάρτισα ένα πρόγραμμα εκατό ημερών για να ανασυντάξω τα οικονομικά μου ώστε να μπορέσω να προχωρήσω, γιατί προς το παρών, είμαι τόσο χρεωμένη που ούτε στην παραλία δεν θα έπρεπε να κατεβαίνω όχι να στήσω νέο σπιτικό και σε άλλη πόλη. Επ’ ευκαιρίας λοιπόν του καινούργιου μήνα ξεκινώ μια προσπάθεια τιθάσευσης της Λερναίας ύδρας η οποία τελευταία έχει βγάλει περισσότερα από οκτώ κεφάλια και μου πίνει το αίμα ανελέητα, με 16, 18, 20, κι εγώ δεν ξέρω πόσο τα εκατό, δεν έχει χορτασμό η απληστία της. Φταίω κι εγώ βέβαια, κανείς δεν με πίεσε να κάνω αγορές με κάρτες, φταίω και θα πληρώσω, μέχρι τα Χριστούγεννα θα περάσω ένα διαβολοτρίμηνο με αιματηρές οικονομίες, μοναδικό έξοδο εκτός των απολύτως αναγκαίων θα έχω το κολυμβητήριο, σε όλους τους άλλους τομείς θα γίνω Σκρούτζ μακ Ντακ, θα διαβάζω βιβλία από τη βιβλιοθήκη μόνο, θα τρώω λιτά και στο σπίτι, θα περπατάω και η μόνη μου έγνοια θα είναι να ξεπληρώνω κάρτες. Τα Χριστούγεννα, αν έχουν κάπως τιθασευτεί τα χρέη, θα μπορέσω να χρησιμοποιήσω το δώρο για να μετακομίσω, αν έχω βέβαια καταφέρει να πάρω απόσπαση μέχρι τότε, για που όμως; Αυτό πρέπει να σκεφτώ. Υπάρχουν δέκα δώδεκα διαφορετικές ιδέες αλλά πρέπει να τις σκεφτώ σοβαρά, όπου πάω θα πάω για χρόνια, αν όχι για όλη μου την υπόλοιπη ζωή, χρειάζεται περίσκεψη. Το νιώθω πάντως πως υπάρχει ένας τόπος που με καλεί, το πεπρωμένο μου είναι και με περιμένει, να το θυμηθείτε, υπάρχει κάπου μια ευκαιρία, πρέπει να δραστηριοποιηθώ και να τρέξω. Κι αν δεν υπάρχει θα τη δημιουργήσω. Νιώθω μεγάλη χαρά όταν έχω σχέδια κι όταν αναμένονται αλλαγές και εξελίξεις και καθόλου δεν με πτοεί η σημερινή στρυφνάδα που είναι διάσπαρτη στο γραφείο.
Υγ. Η Νίκη τελικά χώρισε, απίστευτο κι όμως αληθινό, τον άφησε τον γουρουνοάνδρα της, ομολογώ πως δεν τον περίμενα, ο κακομοίρης ο Ιάσονας δε μιλιέται, το νιώθει σαν την υπέρτατη προσβολή, να τα έχουν τόσο καιρό και να μην κάνει την παραμικρή κίνηση προς το μέρος του και μόλις βρίσκει τον άλλον να χωρίζει και να μένει μαζί του, η αλήθεια είναι πικρή για αυτόν αλλά αναμενόμενη για κάθε λογικά σκεφτόμενο ων, ο γάμος της Νίκης βρισκόταν σε αδιέξοδο και για καιρό χρησιμοποιούσε τον Ιάσονα σαν υποκατάστατο, ώσπου βρέθηκε ο ικανός να την βγάλει από το αδιέξοδο, «για τα λεφτά κι επειδή είναι γιατρός πηγαίνει μαζί του», λέει και ξαναλέει ο Ιάσονας, και ίσως να έχει δίκιο, η Νίκη και λεφτά έψαχνε και αίγλη, έτσι είναι η ζωή, τι να κάνουμε τώρα, θα το ξεπεράσει, πάντως ούτε για την Νίκη είναι εύκολα τα πράγματα, κι αυτή δείχνει πολύ πιεσμένη, δεν είναι καθόλου εύκολο να τινάξει στον αέρα τόσες συμβάσεις που σέρνει μαζί του ο κάθε γάμος.