07-09-07, Παρασκευή

Νομίζω πως στο χθεσινό ντιμπέιτ κέρδισε ο κ. Αλαβάνος και με διαφορά, τον χάρηκα εχθές, ωραία τα είπε. Επειδή βλέπω βέβαια γύρω μου τους άλλους να πιστεύουν πως ο καλύτερος ήταν ο αρχηγός τους, αναρωτιέμαι μήπως κι εγώ είμαι οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ και δεν το ήξερα, δεν ξέρω πόσο αντικειμενικοί μπορούμε να είμαστε. Ο κ. Αλαβάνος πάντως με ενθουσίασε, σαν να ήταν η πρώτη φορά που κάποιος πολιτικός ξέφευγε από την αοριστολογία και τις γενικεύσεις κα το τρεις λαλούν και εφτά χορεύουν, μίλησε νομίζω στην καρδιά μου και ήταν συγκεκριμένος, μπράβο, και το δίλεπτο της ομιλίας του στο τέλος ήταν περιεκτικό και ουσιώδες, παρουσίασε την κατάσταση σε όλη της την δραματικότητα χωρίς θεατρινισμούς. Πονηρή αλεπού της υπόθεσης ανακηρύσσω τον κ. Καρατζαφέρη ο οποίος κατά τη γνώμη μου κατάφερε να αποσιωπήσει και να εξομαλύνει όλες τις ρατσιστικές πτυχές της πολιτικής του, για την κ. Παπαρήγγα θα πω ότι έχω βαρεθεί να τη βλέπω τόσα χρόνια στην ηγεσία του ΚΚΕ, τα ίδια λέγανε τα ιδία λένε εκατό χρόνια τώρα, με την ξύλινη παλαιολιθική γλώσσα τους, ας το πάρουν απόφαση ότι είμαστε στο 2007 και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ότι υπάρχει και μία υπερδύναμη, εικονική πολιτική δεν γίνεται, όσο για τον κ. Παπαθεμελή ούτε ο ίδιος ξέρει πού βρίσκεται και τι εκπροσωπεί, προσπάθησε να κρύψει την πλευρά του Θεούσου αλλά κατά τη γνώμη μου κήρυγμα κάνει και όχι πολιτική, αν μπορούσαν οι ιερωμένοι να παντρεύονται θα ήταν τούτη τη στιγμή το αντίπαλον δέος του κ. Χριστόδουλου, καλά να είναι ο τελευταίος αλλά δεν μπορώ να μην σχολιάσω ότι τώρα που λείπει στην Αμερική έχουμε ησυχάσει από τις κορώνες και τις παρεμβάσεις του και έτσι θα πρέπει να είναι ένας θρησκευτικός ηγέτης σε μία χώρα που σέβεται τον εαυτό και τον πολιτισμό της. Ο κ. Παπανδρέου καλύτερα τα πήγε από την προηγούμενη φορά, αλλά δεν μου είπε και τίποτε σπουδαίο, αναμασούσε δεσμεύσεις και γενικόλογες παροχές στις οποίες μόνο οι φέροντες παρωπίδες οπαδοί του μπορούν να πιστέψουν. Τέλος ο πρωθυπουργός έκανε την γκάφα της βραδιάς, όσο κι αν προσπάθησε να τη μαζέψει, κάθε Πέμπτη οι φοιτητές διαδήλωναν άρα δεν μπορεί παρά αυτούς να αποκάλεσε ταραξίες, εν τη ρύμη του λόγου του ο επιβεβαίωσε το δόγμα Πολύδωρα, το αμερικάνικο δόγμα με λίγα λόγια, όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εχθρός και βαράτε τον κι ας κλαίει..
Υγ. Δεν πρόκειται να έχει επιπτώσεις η γκάφα επειδή οι πολλοί δεν ακούνε παρά μόνο αυτό που θέλουνε να ακούσουν.
Υγ2. Να γίνονται συχνότερα εκλογές, έχουμε κάτι να συζητάμε και να προβληματιζόμαστε, συνήθως παίρνουμε και κανένα χαρτζιλίκι αύξηση, εκτός από τούτη τη φορά, με την εξπρές διαδικασία δεν θα μας δώσουν δεκάρα, πάλι με 1 ευρώ την ημέρα αύξηση θα τη βγάλουμε, ενώ αν γινόταν τον Μάρτιο 5 με 6 τα εκατό υπολόγιζα πως θα παίρναμε, τώρα θα μείνουμε με τα 3 και να δούμε!!

06 09 07, Πέμπτη

Tο χάος που λέγαμε εχθές, εκτός των άλλων έχει και την μορφή ταχυδρομικών φακέλων με την επωνυμία μεγάλων τραπεζών, φτάνουν σωρηδόν στην πόρτα μου και δεν μπορώ να τα αγνοήσω, με έχουν περικυκλώσει ασφυκτικά. Δεν μου αρέσει να τσουβαλιάζω τους ανθρώπους σε κατηγορίες, έλα όμως που το κάνω, ένας σημαντικός για μένα διαχωρισμός είναι ανάμεσα σε αυτούς που κοιτάνε το μέλλον τους και σε αυτούς που χαίρονται το παρόν, σαν τον τζίτζικα και τον μέρμηγκα ένα πράγμα. Και στις δυο κατηγορίες υπάρχουν μειονεκτήματα και προτερήματα, αν βέβαια το παρακάνει κατατροπώνεται από τα μειονεκτήματα, σε όποια κατηγορία κι αν είναι, στην πρώτη περίπτωση δε χαίρεται τη ζωή του και στην δεύτερη τον προφταίνει το μέλλον και του βγάζει ξινή την ευχαρίστηση. Καλώς ή κακώς ανήκω στην δεύτερη κατηγορία, από μικρή, από τότε που με φώναζε η μάνα μου σουρλουλού επειδή έβγαινα να παίζω με τα αγόρια αντί να κάθομαι να κεντάω και να πλένω, σήμερα φαίνεται πως εκπληρώνω τους χειρότερους φόβους της, και που να ‘ξέρε πως είμαι καταχρεωμένη και πως σύντομα θα πρέπει να καταθέτω όλο το μισθό μου για να πληρώνω τις κάρτες. Δυστυχώς επτωχεύσαμε! Που είπε και κάποιος άλλος διάσημος. Κάτι πρέπει να κάνω, με λίγα λόγια να βρω μία δεύτερη απογευματινή δουλειά, ιδέα που δεν με ενθουσιάζει επειδή νοιάζομαι για την καλοπέραση μου και έχω συνηθίσει στον ελεύθερο χρόνο και την καλοζωία, δεν είναι και εύκολο εδώ που τα λέμε, τι δουλειά να βρω για μερικές ώρες; Από την άλλη με τον μισθό του Δημοσίου δεν μπορώ να ζήσω και ας το πάρω απόφαση, χρειάζονται λοιπόν δραστικά μέτρα, επειγόντως..
Μία λύση είναι ένας ευκατάστατος σύζυγος, πράγμα που το νιώθω σαν ξεπούλημα, άμα εξαρτάσαι απο τα χρήματα του άλλου ψαλιδίζονται για τα καλά τα φτερά της ελευθερίας σου. Αν είναι να ξεπουληθώ, ας ξεπουληθώ με τον άλλον τρόπο, τον αρχαίο, καλύτερα αρμόζει στο μεσογειακό μου ταμπεραμέντο. Είναι άλλωστε μια από τις φαντασιώσεις μου. Προσοχή, προσοχή! Φαντασίωση δε σημαίνει πως είμαι έτοιμη να το κάνω. Απλώς με ερεθίζει η φαντασίωση ότι κάνω έρωτα με αγνώστους οι οποίοι με πληρώνουν, βέβαια στη φαντασίωση οι άγνωστοι είναι νέοι και ελκυστικοί και τους πιλατεύω παντοιοτρόπως και κατά τα γούστα μου, ενώ στην πραγματικότητα θα είναι γέροι και βρώμικοι, γι αυτό και δεν πρόκειται να συμβεί. Θα μπορούσα να ανταγωνιστώ άλλωστε τις εικοσάρες δίμετρες αλλοδαπές; Ναι θα μπορούσα, επειδή θα χρησιμοποιούσα εκτός από το κορμί τη φαντασία και το μυαλό και την επινοητικότητα μου, έχω πάντοτε καλές και πολλές ..
Υγ. Και μια που το έφερε η κουβέντα, περί πορνείας, οι εντυπώσεις μου από τα τηλεοπτικά σποτ των κομμάτων: Με εξέπληξε η φαντασία του πιο αρτηριοσκληρωτικού και παρωχημένου κόμματος, δηλαδή του ΚΚΕ, μου άρεσε η σκιά, ενώ στο σποτ του ΠΑΣΟΚ βλέπω τον πανικό, τόσες πολλές δεσμεύσεις και με τέτοιο ύφος πανικό προδίδει, δε δείχνουν ούτε από μακριά τον αρχηγό τους και ο νοών νοείτο, ο οποίος αρχηγός κατάλαβα εχθές γιατί δεν τραβάει, επειδή μιμείται τον πατέρα του και μάλιστα άσχημα, ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για απομιμήσεις. Η μία δυναστεία την έχει πάρει την κάτω βόλτα, άντε με το καλό και στην άλλη μήπως και δούμε άσπρη μέρα. Το σποτ του Σύριζα τώρα, αναλόγως με τη διάθεση μου, άλλες φορές το βρίσκω λίγο φτωχό και άλλες φορές ουσιαστικό και καλά στοχευμένο, η ΝΔ να δείτε που θα επανέλθει με κεντρικό πρόσωπο τον αρχηγό της, παραμένει το δυνατό της χαρτί, αν είναι δυνατόν! Εξακολουθεί να σέρνει τον θίασο.. θα μου πείτε τέσσερα χρόνια ξεκουραζόταν, έχει δυνάμεις.. απλώς μετά θα χρειαστεί άλλα τέσσερα χρόνια για να συνέλθει.. να κλάψω ή να γελάσω;
Υγ2. Θα ήμουν μια πολύ εκλεπτυσμένη εταίρα, διανοούμενη, σαν αυτές της αρχαιότητας, θα συζητάνε οι άνδρες μαζί μου για πολιτική και φιλοσοφία ανάμεσα σε όλων των ειδών τις ερωτοτροπίες.. Μήπως να το σκεφτώ πιο σοβαρά;
Υγ3. Λύση στο οικονομικό μου πρόβλημα δεν βρήκα αλλά τουλάχιστον ξεχάστηκα..

05 09 07, Τετάρτη

Θυμάμαι το εαυτό μου μικρό γεμάτο μεγάλα όνειρα, θα κατακτούσα τον κόσμο και θα διέπρεπα, λίγο πολύ όπως η ηρωίδα μου η Μαρία Κιουρί. Είχα διαβάσει γι’ αυτήν και είχα ταυτιστεί μαζί της, δεν ήμουν οπαδός ούτε τραγουδίστριας ούτε ηθοποιού αλλά μιας ιδιοφυούς φυσικού που είχε παλέψει σκληρά με μια δύστροπη μοίρα. Έπρεπε να περάσω στο πανεπιστήμιο για να ξεφύγω από την επαρχιακή μιζέρια, από την γρήγορη παντρειά και την ακόμη γρηγορότερη τεκνοποιία καθώς έβλεπα γύρω μου τις κοπέλες να γίνονται μανάδες και σύζυγοι προτού γίνουν γυναίκες, τον πέτυχα τον στόχο μου και ακόμη θυμάμαι τη χαρά και την περηφάνια, στην Αθήνα ένιωσα ανεξάρτητη, υπήρχε και άγχος και αγωνία αλλά κυρίως το αίσθημα της ελευθερίας. Όμορφα χρόνια και δημιουργικά, ευχόμουν να είχα περισσότερα χρήματα αλλά αυτό είναι μια μικρή λεπτομέρεια στην άκρη ενός πολύ φωτεινού πίνακα. Πήρα μεγάλη ικανοποίηση με το πτυχίο, ακολούθησε αγωνία για την επαγγελματική αποκατάσταση και οι πρώτες απογοητεύσεις καθώς ο δρόμος δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Ήρθαν οι πρώτοι συμβιβασμοί και η πρώτη δουλειά για λόγους αυστηρά οικονομικούς, όταν πρωτοβγάζεις χρήματα νιώθεις βασίλισσα, δεν περνάει πολύς καιρός και τα χρήματα αποδεικνύονται λίγα και η δουλειά που δεν έχει σχέση με τα προσόντα σου είναι μαύρη, αλλάζω δουλειές αλλά τίποτε καλύτερο δεν βρίσκεται από υπάλληλος σε εμπορικά καταστήματα, οι περιλάλητες σπουδές παραμένουν στα αζήτητα και τα αφεντικά είναι απαιτητικά όταν δεν σε γλυκοκοιτάζουν, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα και χρειάζεται να ισορροπείς σε λεπτό πάγο, ο ιδιωτικός τομέας είναι πεδίο μάχης και για τα κεκτημένα δικαιώματα όπως υπερωρίες και δώρα αργιών χρειάζεται να παλεύεις με νύχια και με δόντια. Είσαι ωστόσο νέα και η ζωή σου χαμογελάει όσο βρίσκεσαι μακριά από στριμμένες, ανέραστες, ανικανοποίητες πελάτισσες, οι ορίζοντες είναι ανοικτοί και το πάθος για ζωή αστείρευτο. Μετά από επιπόλαιες γνωριμίες και επιπόλαιους έρωτες πέφτεις πάνω στον άνδρα που μοιάζει με τον άνδρα της ζωής σου, δένεσαι μαζί του και νιώθεις πιο δυνατή επειδή αντιμετωπίζεται παρέα τις κακουχίες, ζείτε για χρόνια σε διαφορετικά σπίτια και ανά περιόδους δεν βλέπεστε συχνά αλλά ο έρωτας δείχνει εύρωστος και δυνατός, μπορεί να υπάρχουν κάποιες παραφωνίες αλλά κοιτάζεις να μην είναι υπερευαίσθητα τα αυτιά σου, φτιάχνετε το σπίτι σας και σκέφτεσαι τη νοικοκυρεμένη ζωή και την οικογένεια μα ξαφνικά συνειδητοποιείς το αδιέξοδο και κάνεις τη μεγάλη στροφή, αρνείσαι τον συμβιβασμό. Εντωμεταξύ έχεις διοριστεί στο Δημόσιο και τα πράγματα επαγγελματικά μοιάζουν τακτοποιημένα και όμορφα. Στην αρχή. Τα χρήματα φαίνονται καλά όταν τα συγκρίνεις με τον ιδιωτικό τομέα και η δουλειά είναι ξεκούραστη, σταδιακά καταλαβαίνεις πως τα χρήματα είναι λίγα και η δουλειά χωρίς προοπτικές και χωρίς προκλήσεις, επαναλαμβάνεται μηχανικά και ουδέτερα και συχνά με τριβές εξαιτίας των συναδέλφων, μέχρι που μπορεί να συμβεί και το ανεκδιήγητο και να έχεις δουλειά αλλά να μην δουλεύεις. Το καλό είναι που χαίρεσαι τη ζωή έξω από το γραφείο, χαίρεσαι την εναλλαγή συντρόφων και αποκτάς εμπειρίες και γνωρίζεις ανθρώπους και δεν έχεις κανένα στο κεφάλι σου ώστε να κάνεις άνετα του κεφαλιού σου χωρίς τύψεις και χωρίς ενδοιασμούς. Και φτάνεις τα 33 σου χρόνια σου που δεν είναι λίγα αλλά ούτε και πολλά, σκέφτομαι πως σε άλλα τόσα θα πλησιάζω τα εβδομήντα και θα έχω αρχίσει να κατηφορίζω προς τα εκεί που κανείς δεν θέλει να σκέφτεται. Άρα, τι μένει; το σήμερα μένει, το σήμερα και οι θύμησες..
Υγ. Μια ζωή σε μια σελίδα.. νιώθω ξαφνικά μια τάξη στο χάος.. δεν θα διαρκέσει..

04 09 07, Τρίτη

Ζωή και θάνατος, χέρι-χέρι, όταν το συνειδητοποιούμε νιώθουμε ζωντανότεροι, οι νεκροί ξεχνιούνται όπως ύστερα από κάθε τραγωδία, το βάρος μένει στου δικούς τους, να τραβάνε το σταυρό το μαρτυρίου, πολλές φορές μέχρι τέλους, εμείς την έχουμε γλιτώσει, βαθιά μέσα μας υποβόσκει και μία ανακούφιση, δεν είμαστε στη θέση τους, τη βγάλαμε και τούτη τη φορά, δεν χτύπησε για μας η καμπάνα, η Ζωή συνεχίζεται.
Στην τρίτη έξοδο μου με τον Παναγιώτη, την προηγούμενη Παρασκευή ήθελα πολύ να κάνω έρωτα αλλά αυτός έδειχνε λίγο κουμπωμένο και διστακτικός όχι ότι δεν το ήθελε αλλά λόγω χαρακτήρα, συστολής, ανοησίας θα το καθυστερούσε για έναν αιώνα, είναι από τους ανθρώπους που προσέχουν υπερβολικά το κάθε τους βήμα, γι’ αυτό και η ζωή του έχει βουλιάξει σε αυτή την απύθμενη μετριότητα η οποία τον αποκλείει από τα προγραμματικά μου σχέδια περί γάμου. (Ωραία! απέκτησα κι εγώ ξύλινη γλώσσα, φταίει που βλέπω πολύ τηλεόραση τελευταία).
Θέλω να πω ότι ενώ έδειξε ότι του αρέσω κι έκανε τα πάντα για να είναι επιθυμητός, το ρίσκο να προχωρήσει δεν το έπαιρνε. Έτσι είναι γενικά στη ζωή του. Αφήνει τα πράγματα για το μέλλον μα το μέλλον προχωράει γρηγορότερα από ό,τι νομίζει. Γι’ αυτό είναι ανύπανδρος και χωρίς σχέση, επειδή δεν ρισκάρει• γι’ αυτό και είναι σε μία θέση υπαλλήλου που του παρέχει τη δυνατότητα να φυτοζωεί και τίποτε παραπάνω, γι αυτό όλα μοιάζουν μέτρια και ουδέτερα και λίγο άχρωμα στη ζωή του, γι αυτό και δεν καταφέρνει να με συνταράξει. Αν του το επέτρεπα, και εγώ δεν ξέρω πόσες φορές θα χρειαζόταν να βγούμε για να βρει το κουράγιο να με αποπλανήσει. Στα είκοσι κάτι τέτοιο ίσως είναι ρομαντικό και γλυκό, μετά τα τριάντα είναι σπατάλη χρόνου και χάσιμο ευχαρίστησης, γι αυτό και ανέλαβα δράση. Ετοιμαζόταν για μια ακόμη φορά να με πάει σπίτι όταν πέταξα την ατάκα που κάπου έχω διαβάσει και πάντα ήθελα να χρησιμοποιήσω, κοιτώντας τον με νόημα και ηδυπάθεια: θα πάμε σπίτι σου, σπίτι μου, ο καθένας στο δικό του ή εγώ στο δικό σου κι εσύ στο δικό μου; Χαμογέλασε και πρότεινε το σπίτι του για να είναι πιο άνετος, όπου όταν φτάσαμε δεν μπορούσε να κρύψει την αμηχανία και το άγχος του. Πολύ άγχος. Δεν μπορώ να πω πως με δυσαρέστησε κάτι τέτοιο, μου αρέσει άλλωστε να παίρνω τα ηνία και να κατευθύνω την ερωτική πράξη, μου αρέσει να λέω στον άλλο τι να κάνει, μου αρέσει να με ακούνε και να με υπακούνε, χρειάζονται καθοδήγηση για να μας ικανοποιήσουν, δεν έχουν καταλάβει πως χρειάζεται να χρησιμοποιούν και τη γλώσσα και τα χέρια τους, όλο τους το σώμα, όχι μονάχα το κάτω κεφάλι το οποίο συνήθως είναι άμυαλο και ανυπόμονο και βιαστικό, ο Παναγιώτης εκτελούσε με μεγάλη πειθήνια τις εντολές μου, μετά το αρχικό ξάφνιασμα, όταν ενώ καθυστερούσε σε φιλιά και ακίνδυνα χαιδολογήματα εγώ έβγαλα αστραπιαία τα ρούχα μου από την μέση και κάτω και τον άρπαξα από τα μαλλιά για να βάλω το κεφάλι του ανάμεσα στα πόδια μου, μόλις ξεπέρασε την έκπληξη το ευχαριστήθηκε δεόντως, απόλαυσε μέχρι ρίγους την διαδικασία, εξακολούθησε να εκτελεί τις προτροπές μου με ηδονική αγαλλίαση, πραγματικά το ευχαριστιόταν, οι περισσότεροι το ευχαριστιούνται, τον πιλάτεψα για τα καλά προτού του επιτρέψω να φτάσει στην πηγή, έφτασε τόσο διψασμένος που σαν να γεύτηκε το μάνα εξ ουρανού μέσα στην κοίτη του κόσμου, προηγουμένως με είχε ανεβάσει κι εμένα κάμποσες φορές στα ουράνια. Μετά τη συνεύρεση μας με έχει ερωτευτεί ακόμη περισσότερο, μου πήρε κάμποση ώρα να του εξηγήσω ότι μπορούμε να βγαίνουμε και να περνάμε καλά αλλά ότι δεν έχουμε σχέση, το δέχτηκε εύκολα, πράγμα επίφοβο, μάλλον δεν το έχει συνειδητοποιήσει, απλώς ήταν τόσο ενθουσιασμένος και αποχαυνωμένος από την ικανοποίηση που και τη ψυχή του στο διάβολο θα πουλούσε αν του το ζητούσα.
Υγ. Και εγώ το ευχαριστήθηκα, πάντα ευχαριστιέμαι τον έρωτα, επειδή έχω αποβάλλει την αιδημοσύνη και την ντροπή και την μιζέρια και όλες αυτές τις ασύμετρες ανοησίες με τις οποίες μας είχαν γαλουχήσει για να μειώνουν της αισθαντικότητα και ερωτικότητα μας.
Υγ2 Τον Παναγιώτη δεν τον λένε Παναγιώτη, να εξηγούμαστε, μην πάει το μυαλό σας σε κανένα γνωστό, έχω αλλάξει ονόματα, και ελπίζω ότι παραμένω ανώνυμη. Θα μπορούσε κάποιος να με ενημερώσει πάνω σε αυτό; η ανωνυμία μας προστατεύεται στα μπλογκ ή όποιος θέλει μπορεί να βρει διεύθυνση και στοιχεία;