04 09 07, Τρίτη

Ζωή και θάνατος, χέρι-χέρι, όταν το συνειδητοποιούμε νιώθουμε ζωντανότεροι, οι νεκροί ξεχνιούνται όπως ύστερα από κάθε τραγωδία, το βάρος μένει στου δικούς τους, να τραβάνε το σταυρό το μαρτυρίου, πολλές φορές μέχρι τέλους, εμείς την έχουμε γλιτώσει, βαθιά μέσα μας υποβόσκει και μία ανακούφιση, δεν είμαστε στη θέση τους, τη βγάλαμε και τούτη τη φορά, δεν χτύπησε για μας η καμπάνα, η Ζωή συνεχίζεται.
Στην τρίτη έξοδο μου με τον Παναγιώτη, την προηγούμενη Παρασκευή ήθελα πολύ να κάνω έρωτα αλλά αυτός έδειχνε λίγο κουμπωμένο και διστακτικός όχι ότι δεν το ήθελε αλλά λόγω χαρακτήρα, συστολής, ανοησίας θα το καθυστερούσε για έναν αιώνα, είναι από τους ανθρώπους που προσέχουν υπερβολικά το κάθε τους βήμα, γι’ αυτό και η ζωή του έχει βουλιάξει σε αυτή την απύθμενη μετριότητα η οποία τον αποκλείει από τα προγραμματικά μου σχέδια περί γάμου. (Ωραία! απέκτησα κι εγώ ξύλινη γλώσσα, φταίει που βλέπω πολύ τηλεόραση τελευταία).
Θέλω να πω ότι ενώ έδειξε ότι του αρέσω κι έκανε τα πάντα για να είναι επιθυμητός, το ρίσκο να προχωρήσει δεν το έπαιρνε. Έτσι είναι γενικά στη ζωή του. Αφήνει τα πράγματα για το μέλλον μα το μέλλον προχωράει γρηγορότερα από ό,τι νομίζει. Γι’ αυτό είναι ανύπανδρος και χωρίς σχέση, επειδή δεν ρισκάρει• γι’ αυτό και είναι σε μία θέση υπαλλήλου που του παρέχει τη δυνατότητα να φυτοζωεί και τίποτε παραπάνω, γι αυτό όλα μοιάζουν μέτρια και ουδέτερα και λίγο άχρωμα στη ζωή του, γι αυτό και δεν καταφέρνει να με συνταράξει. Αν του το επέτρεπα, και εγώ δεν ξέρω πόσες φορές θα χρειαζόταν να βγούμε για να βρει το κουράγιο να με αποπλανήσει. Στα είκοσι κάτι τέτοιο ίσως είναι ρομαντικό και γλυκό, μετά τα τριάντα είναι σπατάλη χρόνου και χάσιμο ευχαρίστησης, γι αυτό και ανέλαβα δράση. Ετοιμαζόταν για μια ακόμη φορά να με πάει σπίτι όταν πέταξα την ατάκα που κάπου έχω διαβάσει και πάντα ήθελα να χρησιμοποιήσω, κοιτώντας τον με νόημα και ηδυπάθεια: θα πάμε σπίτι σου, σπίτι μου, ο καθένας στο δικό του ή εγώ στο δικό σου κι εσύ στο δικό μου; Χαμογέλασε και πρότεινε το σπίτι του για να είναι πιο άνετος, όπου όταν φτάσαμε δεν μπορούσε να κρύψει την αμηχανία και το άγχος του. Πολύ άγχος. Δεν μπορώ να πω πως με δυσαρέστησε κάτι τέτοιο, μου αρέσει άλλωστε να παίρνω τα ηνία και να κατευθύνω την ερωτική πράξη, μου αρέσει να λέω στον άλλο τι να κάνει, μου αρέσει να με ακούνε και να με υπακούνε, χρειάζονται καθοδήγηση για να μας ικανοποιήσουν, δεν έχουν καταλάβει πως χρειάζεται να χρησιμοποιούν και τη γλώσσα και τα χέρια τους, όλο τους το σώμα, όχι μονάχα το κάτω κεφάλι το οποίο συνήθως είναι άμυαλο και ανυπόμονο και βιαστικό, ο Παναγιώτης εκτελούσε με μεγάλη πειθήνια τις εντολές μου, μετά το αρχικό ξάφνιασμα, όταν ενώ καθυστερούσε σε φιλιά και ακίνδυνα χαιδολογήματα εγώ έβγαλα αστραπιαία τα ρούχα μου από την μέση και κάτω και τον άρπαξα από τα μαλλιά για να βάλω το κεφάλι του ανάμεσα στα πόδια μου, μόλις ξεπέρασε την έκπληξη το ευχαριστήθηκε δεόντως, απόλαυσε μέχρι ρίγους την διαδικασία, εξακολούθησε να εκτελεί τις προτροπές μου με ηδονική αγαλλίαση, πραγματικά το ευχαριστιόταν, οι περισσότεροι το ευχαριστιούνται, τον πιλάτεψα για τα καλά προτού του επιτρέψω να φτάσει στην πηγή, έφτασε τόσο διψασμένος που σαν να γεύτηκε το μάνα εξ ουρανού μέσα στην κοίτη του κόσμου, προηγουμένως με είχε ανεβάσει κι εμένα κάμποσες φορές στα ουράνια. Μετά τη συνεύρεση μας με έχει ερωτευτεί ακόμη περισσότερο, μου πήρε κάμποση ώρα να του εξηγήσω ότι μπορούμε να βγαίνουμε και να περνάμε καλά αλλά ότι δεν έχουμε σχέση, το δέχτηκε εύκολα, πράγμα επίφοβο, μάλλον δεν το έχει συνειδητοποιήσει, απλώς ήταν τόσο ενθουσιασμένος και αποχαυνωμένος από την ικανοποίηση που και τη ψυχή του στο διάβολο θα πουλούσε αν του το ζητούσα.
Υγ. Και εγώ το ευχαριστήθηκα, πάντα ευχαριστιέμαι τον έρωτα, επειδή έχω αποβάλλει την αιδημοσύνη και την ντροπή και την μιζέρια και όλες αυτές τις ασύμετρες ανοησίες με τις οποίες μας είχαν γαλουχήσει για να μειώνουν της αισθαντικότητα και ερωτικότητα μας.
Υγ2 Τον Παναγιώτη δεν τον λένε Παναγιώτη, να εξηγούμαστε, μην πάει το μυαλό σας σε κανένα γνωστό, έχω αλλάξει ονόματα, και ελπίζω ότι παραμένω ανώνυμη. Θα μπορούσε κάποιος να με ενημερώσει πάνω σε αυτό; η ανωνυμία μας προστατεύεται στα μπλογκ ή όποιος θέλει μπορεί να βρει διεύθυνση και στοιχεία;