21 09 07, Παρασκευή

Οι άνδρες τελικά είναι παιδιά και συχνότατα χαζά παιδιά, πράγμα που επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά εχθές το απόγευμα όταν ακούστηκε μεγάλη φασαρία στον ακάλυπτο της πολυκατοικίας μας. Δύο καθ’ όλα ευυπόληπτοι γείτονες μου αναπαραστήσανε σκηνές far west επειδή ο ένας πήρε και μετακίνησε το μηχανάκι του άλλου θεωρώντας ότι κακώς το είχε παρκάρει τόσο κοντά στην είσοδο, ο άλλος έτυχε να τον δει και του χίμηξε, κυλιστήκαν κάτω όπως στα γουέστερν, κατέβηκαν και οι γυναίκες τους, φώναζαν τα παιδιά, πανζουρλισμός, μπήκαν στη μέση να τους χωρίσουν, μαζεύτηκε κόσμος, ένα θέατρο του παραλόγου σε όλο του το μεγαλείο με βρισιές, μπουνιές, κατάρες, απειλές, κι όλα αυτά επειδή ήταν ή δεν ήταν πολύ κοντά παρκαρισμένο το μηχανάκι στην είσοδο, είναι ή δεν είναι, το λιγότερο ηλίθιοι αυτοί οι άνθρωποι; Οι οποίοι δεν θα καλημερίζονται για μήνες ή χρόνια και αν επαληθευτούν οι απειλές τους περί μηνύσεων θα καταλήξουν στα δικαστήρια να πλουτίζουν δικηγόρους. Εμένα μού φαίνεται τραγελαφικό. Δύο σαραντάρηδες οικογενειάρχες να παίζουν ξύλο για τη θέση παρκαρίσματος ενός μηχανακιού. Κατάντια και κακομοιριά. Με κανένα τους δεν έχω πάρε δώσε, ο πρώτος συνεχώς προσπαθεί να μου πιάσει την κουβέντα μα εγώ αλλάζω δρόμο βλέποντας τον επειδή δεν αντέχω τις επικρίσεις του, κάθε του κουβέντα είναι επίκριση, «κοίτα τι έκανε ο διαχειριστής, δεν πόση σκόνη άφησε η καθαρίστρια, κοίτα πώς πετάξαν τα φυλλάδια, δες κάποιος έσπασε το γραμματοκιβώτιο, εκείνο το αμάξι είναι παρκαρισμένο στο πεζοδρόμιο το άλλο είναι έξω από τις γραμμές», είναι απίστευτο πως καταφέρνει να βρίσκει πάντοτε θέματα για να κατηγορήσει, μερικές φορές με ακολουθεί επιταχύνοντας το βηματισμό του για να με προλάβει και να διαμαρτυρηθεί για τον ένοικο του τρίτου που είχε εχθές δυνατά τη μουσική, σαν να βασίζεται όλη του η ζωή στην κατηγόρια, ζει και αναπνέει γι’ αυτήν, την κακομοίρα τη γυναίκα του σκέφτομαι, είναι μια πολύ λεπτή ήσυχη κοπελίτσα, πώς τον αντέχει; Αυτός λοιπόν ο τύπος, ο επικριτικός, έγραφε μηνύματα στον κάτοχο του μηχανακιού να βγάλει από κει το μηχανάκι του, δεν τον αντιμετώπιζε στα ίσια, δεν του έλεγε την άποψη του γιατί έτσι έχει μάθει, να δρα υποχθόνια, ο άλλος δεν άλλαζε θέση στο μηχανάκι μα το έβρισκε μετακινημένο, μέχρι που εχθές έπιασε τον πρώτο στα πράσα να το μετακινεί και του επιτέθηκε, πρόκειται για έναν τύπο βαρύ, αρτηριοσκληρωτικό, αγέλαστο, φασαριόζο και φωνακλά, επίσης αντιπαθή σε μένα, αλλά αν ο πρώτος ήξερε να του μιλήσει, θα μπορούσε κάλλιστα να τον πείσει να μετακινήσει το μηχανάκι από μόνος του, είμαι σίγουρη γι’ αυτό, ατυχώς οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να επικοινωνούν και φορτώνουν τις ζωές τους με προβλήματα απ’ το τίποτε.

Υγ. Κάπου έχω διαβάσει ότι υπάρχει ένας σωστός τρόπος επικοινωνίας, ο ευθύς, και τέσσερεις λανθασμένοι που μας φέρνουνε προβλήματα, ο συμβιβαστικός, ο επικριτικός, ο υπολογιστικός, ο παραπλανητικός, γι αυτό και οι άνθρωποι δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν, επειδή είναι ευκολότερο να επικρίνουν, να συμβιβάζονται, να παραπλανούν ή να υπολογίζουν, έτσι νομίζουν, ότι είναι ευκολότερο, στην πραγματικότητα γίνεται μπούμερανγκ και αργά ή γρήγορα πληρώνουν το τίμημα, μόνο με την ευθύτητα και την ειλικρίνεια μπορούν να βάλουν γερές βάσεις για να καταλαβαίνονται με τους άλλους.
Υγ2. Τα ξέρω όλα αυτά στη θεωρία, αλλά στην πράξη δεν είναι τόσο απλό το θέμα, αναγκάζεται κανείς και να συμβιβαστεί, και να παραπλανήσει και να υπολογίσει..και εγώ δεν ξέρω τι άλλο να κάνει..

20 09 07, Πέμπτη

Τους έβαλα σήμερα κάτω να συζητήσουμε για το θέμα μας, οι μισοί με θεωρήσανε χαζή• οι άλλοι μισοί είναι μπερδεμένοι, η διευθύντρια θα ήθελε να αλλάξει αυτή η κατάσταση αλλά φοβάται μην βρει τον μπελά της, η προϊσταμένη για να της πάει κόντρα την κατηγόρησε πως αυτή φταίει για όλα, η Γεωργία τρόμαξε και θύμωσε μαζί μου, τι χαζομάρα είναι αυτή! μου είπε, να έχουμε την ησυχία μας και να τρέχουμε να ζητάμε μπελάδες, Μανόλης και Ιάσονας δεν μιλήσανε επειδή βρίσκονται στον κόσμο τους, δεν τους νοιάζει, μάλλον ο Ιάσονας θα προτιμούσε να είχαμε δουλειά για να μην σκέφτεται, του Μανόλη θα του έκανε καλό αλλά δεν το ξέρει, προτιμάει να έχει χρόνο για να χάνει τα χρήματά του σε τυχερά παιχνίδια, η Νίκη και η Ευτυχία λείπουν με άδεια, γενικά δεν φτάσαμε σε κανένα συμπέρασμα, θα δούμε ήταν η ετυμηγορία, με λίγα λόγια παραμένουν τα πράγματα ως έχουν, το θα δούμε ειδικά στο δημόσιο σημαίνει ξέχασε το, ίσως πρέπει να επιμείνω, ακόμη και να πιέσω τις καταστάσεις, ένα έγγραφο πρέπει να στείλει η διευθύντρια και να ζητάει να μας αναθέσουν επιπλέον καθήκοντα, μπορούμε να το συντάξουμε έτσι ώστε να τους μπερδέψουμε, να μην καταλάβει κανείς ότι κοπροσκυλιάζουμε τόσο καιρό, απλώς να νομίσουν πως η διευθύντρια είναι εργασιομανής, δεν είναι δύσκολο προσπάθησα να τους πείσω μα δεν με πιστέψανε, οι έχοντες την ευθύνη φοβούνται πως θα αποκαλυφτούν, δηλαδή τι περιμένεις; ρώτησα τη διευθύντρια, να είμαστε έτσι μέχρι να πάρεις σύνταξη; Δεν θέλω και πολύ για τη σύνταξη μου απάντησε, μάλλον αυτό περιμένει.
Ούτε στην προσωπική μου ζωή τα πράγματα πάνε ιδιαίτερα καλά, εννοώ με τον Παναγιώτη. Έχει αρχίσει να γίνεται κουραστικός. Περνάμε καλά όταν βγαίνουμε, κάθε τρεις τέσσερις μέρες, αλλά αυτός θέλει περισσότερο και συχνότερες επαφές και να έρχεται σπίτι μου και να πηγαίνω στο δικό του, θέλει να προχωρήσουμε και δεν κρατιέται μα εμένα δεν με ενθουσιάζει η ιδέα. Έχω συνηθίσει στον προσωπικό μου χώρο και χρόνο και αυτό είναι λίγο πρόβλημα, δικό μου πρόβλημα το ξέρω, αλλά τι να κάνω, έτσι είμαι.
Υγ. Δύσκολα αλλάζει κανείς, και μέχρι ενός σημείου. Ριζικές αλλαγές δεν είναι εφικτές. Γι αυτό ας μάθουμε να είμαστε ευχαριστημένοι με τον εαυτό μας όπως είναι. Το γράφω για να το ακούω εγώ η ίδια. Ευχαριστώ..

19 09 07, Τετάρτη

Η τέχνη της ζωής, για μένα, έχει να κάνει με την αφαίρεση. Συσσωρεύουμε στις μέρες μας αντικείμενα για να διώχνουμε ίσως τις ανασφάλειες μας αλλά τελικά όσα περισσότερα έχουμε τόσο μικρότεροι δείχνουμε και ποτέ δεν ικανοποιούμαστε. Εχθές όλη μέρα πραγματοποίησα επιχείρηση εκκαθάρισης και πολύ το ευχαριστήθηκα, βιβλία, παλιά ρούχα, σιντι, ντιβιντι, άρθρα από περιοδικά, εφημερίδες, μπιχλιμπίδια, κούτες κουτάκια τακτοποιήθηκαν όλα σε μεγάλες σακούλες και πήραν το δρόμο τους για την ανακύκλωση και προς ένα φιλόπτωχο σύλλογο, ένιωσα πολύ χαρούμενη, αν και κατά τη διάρκεια της επιχείρησης με διακατείχε ένα άγχος, γιατί να το πετάξω αυτό και γιατί εκείνο, όμως τελικά νίκησε η σωφροσύνη, ένιωσα ανακουφισμένη και καθαρότερη όταν είδα το σπίτι μου ωραιότερο, μεγαλύτερο, υγιέστερο, με τα ράφια και τις ντουλάπες να αδειάζουν από περιττό και άχρηστο βάρος, σαν να ξεφορτώθηκα όλο το λίπος του σε ένα απόγευμα και χωρίς καθόλου δίαιτα.
Και δεν είναι μόνο τα αντικείμενα που μας πνίγουν χωρίς να το καταλαβαίνουμε, είναι οι ιδέες, τα ερεθίσματα, οι εικόνες, γεμίζουμε το μυαλό μας με κοινοτοπίες και δεν μένει χώρος για την ουσία. Για αυτό και επιμένω: αφαίρεση, μόνο έτσι μένει χώρος για ζωή.
Εδώ πέρα όλα ήσυχα, ουδέν νεώτερο από το δυτικό μέτωπο, εκτός του ότι η Νίκη πήρε άδεια, δεν τόλμησε να πάρει τη διευθύντρια, απλώς μου έστειλε μήνυμα να την ενημερώσω, «πρέπει να πάρω αποφάσεις» μου έγραψε, η διευθύντρια πήρε ανάποδες και άκουσα τον εξάψαλμο αλλά παρέμεινα ψύχραιμη και άνετη, δεν υπάρχει προσβολή όταν δεν νιώθεις προσβεβλημένη, μπορεί να φώναζε αλλά στρεφόταν ενάντια στη Νίκη, γιατί λοιπόν να χαλάσω τη ζαχαρένια μου; μετά από μένα τα έβαλε και με την Μαρία, εκείνη αντιμίλησε και διαπληκτίζονταν για ώρα, εντωμεταξύ ο Ιάσονας μοιάζει με κλαίουσα Ιτιά, μου ανέφερε πως ήρθε στη δουλειά μόνο και μόνο επειδή δεν ήθελε να είναι μόνος στο σπίτι, η Γεωργία στον κόσμο της και μέσα στο άγχος για τα παιδιά και τον παιδικό σταθμό, η προϊσταμένη δε μιλιέται γιατί είναι Πασοκατζού και δεν έχει συνέλθει από την πανωλεθρία, ο Μανόλης μάλλον έχει οικονομική στενότητα και τα έχει βάλει με την τύχη του, όλοι καθόμαστε και κοιτάμε τις ζωές μας να περνάνε από το παράθυρο.
Υγ. Αν δουλεύαμε, πάλι θα περνούσε η ζωή αλλά θα ήταν πιο γεμάτη και ποικιλόχρωμη, επιμένω.. θα ζητήσω να κάνουμε κάτι. Εγώ εχθές στην αρχή βαριόμουνα και μου φαινόταν βουνό η υπόθεση σπίτι αλλά στην πορεία και ειδικά στο τέλος ένιωθα μεγάλη ικανοποίηση.

18 09 07, Τρίτη

Επέστρεψε ο Ιάσονας από την αναρρωτική του άδεια και δείχνει χλωμός, κομμένος και αδυνατισμένος, είναι σιωπηλός και απόμακρος και προσέχει ιδιαιτέρως να μη συναντηθεί η ματιά του με της Νίκης. Δύσκολα τα πράγματα για κείνον. Και για τη Νίκη δεν είναι ευκολότερα, όχι εξαιτίας του, άλλο είναι το πρόβλημα το δικό της, είχε ανάγκη χθες να μιλήσει και μίλησε, σε μένα, μου εξομολογήθηκε πως ο γάμος της βρίσκεται σε κρίση, ότι χρόνια τώρα ζει συμβατικά κι ότι υπάρχει περίπτωση να χωρίσει, για τον άλλον που έχει βρεθεί στο προσκήνιο δεν έβγαλε μιλιά, μονάχα για τον Ιάσονα άφησε να εννοηθεί πως είχε υπερβολικές απαιτήσεις και βλέψεις κι ότι ο καθένας είναι άξιος του μυαλού του, λίγο πολύ συμφωνώ μαζί της, όμως γνωρίζω ότι η Νίκη μπορεί να ξεγελάσει και να αποδιοργανώσει πολλά μυαλά.
Η Νίκη είναι αυτό που λέμε εντυπωσιακή γυναίκα, ψηλή λεπτή και πάντα στην τρίχα ντυμένη, της αρέσει να προκαλεί και να κερδίζει τον θαυμασμό, επιζητά την αγάπη των άλλων και σπαταλάει όλη της την ενέργεια στο πώς θα την αποκτήσει. Όταν την πρωτογνωρίζεις σου φαίνεται αξιολάτρευτη, καταδεκτική, ζεστή, σαγηνευτική, σίγουρα θα βρει κάτι θετικό για να σε κολακέψει, αν δεν βρει θα το επινοήσει, θα κάνει τα πάντα για να σε μαγνητίσει. Σε δεύτερο στάδιο, όταν θα νιώσει πως σε έχει κερδίσει, θα είναι το ίδιο ευχάριστη αλλά θα σου δίνει συνέχεια υποσχέσεις τις οποίες δεν μπορεί να τηρήσει. Θα σου λέει να κάνουμε αυτό κι εκείνο και το άλλο, και τι καλές φίλες που είμαστε και πόσο σπουδαία είσαι και να βρεθούμε οπωσδήποτε το απόγευμα αλλά επειδή τα ίδια πράγματα λέει και σε άλλους δέκα θα είναι εξαφανισμένη το απόγευμα. Πολιτικό ων τώρα που το σκέφτομαι η Νίκη. Όταν την ξέρεις και δεν την παίρνεις στα σοβαρά είναι πολύ καλή παρέα. Εγώ κάποια στιγμή ένιωσα προδομένη από τη συμπεριφορά της μα από όταν έμαθα να ακούω τα μισά από όσα λέει τα πάμε υπέροχα. Ο Ιάσονας τα πίστευε όλα και γι’ αυτό την πάτησε. Θα του περάσει.
Υγ. Το πρόβλημα μεταξύ μας το έχει η Νίκη, δεν είναι εύκολο να χωρίσει και να ξεφύγει από την κοινωνική της υπόσταση, μπορώ να φανταστώ την οικογένεια της και κάθε τυχάσπαρτο από τον περίγυρο να πέφτει πάνω της για να την αποτρέψει μέσω τύψεων και ενοχών, έχει να παλέψει με πολλούς δαίμονες αν τελικά το κάνει το μεγάλο άλμα..

17 09 07, Δευτέρα

Θυμάται κανείς ποιος είναι ο άγγλος ποιητής με του εξαιρετικούς στίχους: «κάθε φορά που πεθαίνει κάποιος νιώθω να μικραίνω επειδή μικραίνει η ανθρωπότητα, γι αυτό να μην ρωτάτε για ποιον χτυπά η καμπάνα, για σας χτυπά», σκέφτομαι τους νεκρούς των πυρκαγιών και η λέξη που μου έρχεται στο μυαλό είναι ιεροσυλία, κανένα μήνυμα, καμία επίπτωση στο πολιτικό σύστημα, ωσάν να μην έγινε το παραμικρό, μύτη δεν άνοιξε που θα λεγε και ο γνωστός άγνωστος, ο δικομματισμός ζει και βασιλεύει και όλα είναι καλώς καμωμένα, οι οπαδοί της ΝΔ πανηγύρισαν ξέφρενα, είδα νεαρά πρόσωπα αφιονισμένα, εύχομαι ότι δεν πάσχουν από το σύνδρομο της Στοκχόλμης, ας μην είμαστε ωστόσο μεμψίμοιροι και αχάριστοι, τόσα πράγματα έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, λεφτά παίρνουμε με τη σέσουλα ενώ τα αγαθά διαρκώς φτηναίνουν, η παιδεία παραμένει υποδειγματική κι απόδειξη ότι κλιμάκιο εγγλέζων κυβερνητικών έρχονται για να αντιγράψουν το εκπαιδευτικό μας σύστημα, αν πάθεις κάτι χτύπα ξύλο το ΕΣΥ θα σε γιατρέψει προτού πεις κινίνο, αξιοκρατία υπάρχει και ρωτήστε όλους όσοι διορίστηκαν τελευταία από το παραθύρι, το βιοτικό επίπεδο είναι ιδιαιτέρως υψηλό και σύμφωνα με έγκυρες πηγές πολλοί Ελβετοί έχουν δηλώσει την πρόθεσή τους να μετοικήσουν στη χώρα μας για να επωφεληθούν από αυτό, το κράτος είναι πανέτοιμο και σε κάθε ανάγκη παρεμβαίνει προσφέροντας δέκα χιλιάδες μπόνους για κάθε καμμένο συγγενή, για πρόβατα και κατσίκια οι τιμές είναι υπό διαπραγμάτευση, η ιδιωτική πρωτοβουλία και το επιχειρηματικό δαιμόνιο ανθεί και θάλλει, απόδειξη: (παραδικαστικό, ομόλογα, χρηματιστήριο κλπ κλπ), είμαστε ασφαλείς, μην ξεχνάτε πως οι εχθροί κατατροπώνονται ακαριαία: (ζαρτινιέρα, βίντεο στο αστυνομικό τμήμα, πακιστανοί κλπ κλπ), γενικά ζούμε σε έναν παράδεισο, αυτό εκτίμησαν οι ψηφοφόροι και με το χέρι στη καρδιά ψήφισαν να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, επ άπειρον, μέχρι δευτέρας παρουσίας, άντε βρε και του χρόνου..
Υγ Τυχαία θεωρούν οι πολιτικοί το λαό χαζό; Ή μήπως έχουν κάποιες ενδείξεις;
Υγ. Ήμουν αποφασισμένη να μην γράψω παρά μόνο μία πρόταση για τις εκλογές, τελείωσα με το θέμα. Τι θα απογίνουμε τώρα χωρίς βαρβάρους; ..ήταν μια κάποια λύση.. διάβασα και μερικά ξεκαρδιστικά μπλογκ πάνω στο θέμα, ελπίζω ότι δεν τελειώνει μαζί με τις εκλογές η έμπνευση..
Υγ3 Ούτε με την άνοδο της αριστεράς είμαι ικανοποιημένη, φτωχή μου φάνηκε, περίμενα κάτι περισσότερο..
Υγ4 Είμαι γκρινιάρα και στριμμένη, μην με ακούτε.. όλα θα πάνε καλά..