20 09 07, Πέμπτη

Τους έβαλα σήμερα κάτω να συζητήσουμε για το θέμα μας, οι μισοί με θεωρήσανε χαζή• οι άλλοι μισοί είναι μπερδεμένοι, η διευθύντρια θα ήθελε να αλλάξει αυτή η κατάσταση αλλά φοβάται μην βρει τον μπελά της, η προϊσταμένη για να της πάει κόντρα την κατηγόρησε πως αυτή φταίει για όλα, η Γεωργία τρόμαξε και θύμωσε μαζί μου, τι χαζομάρα είναι αυτή! μου είπε, να έχουμε την ησυχία μας και να τρέχουμε να ζητάμε μπελάδες, Μανόλης και Ιάσονας δεν μιλήσανε επειδή βρίσκονται στον κόσμο τους, δεν τους νοιάζει, μάλλον ο Ιάσονας θα προτιμούσε να είχαμε δουλειά για να μην σκέφτεται, του Μανόλη θα του έκανε καλό αλλά δεν το ξέρει, προτιμάει να έχει χρόνο για να χάνει τα χρήματά του σε τυχερά παιχνίδια, η Νίκη και η Ευτυχία λείπουν με άδεια, γενικά δεν φτάσαμε σε κανένα συμπέρασμα, θα δούμε ήταν η ετυμηγορία, με λίγα λόγια παραμένουν τα πράγματα ως έχουν, το θα δούμε ειδικά στο δημόσιο σημαίνει ξέχασε το, ίσως πρέπει να επιμείνω, ακόμη και να πιέσω τις καταστάσεις, ένα έγγραφο πρέπει να στείλει η διευθύντρια και να ζητάει να μας αναθέσουν επιπλέον καθήκοντα, μπορούμε να το συντάξουμε έτσι ώστε να τους μπερδέψουμε, να μην καταλάβει κανείς ότι κοπροσκυλιάζουμε τόσο καιρό, απλώς να νομίσουν πως η διευθύντρια είναι εργασιομανής, δεν είναι δύσκολο προσπάθησα να τους πείσω μα δεν με πιστέψανε, οι έχοντες την ευθύνη φοβούνται πως θα αποκαλυφτούν, δηλαδή τι περιμένεις; ρώτησα τη διευθύντρια, να είμαστε έτσι μέχρι να πάρεις σύνταξη; Δεν θέλω και πολύ για τη σύνταξη μου απάντησε, μάλλον αυτό περιμένει.
Ούτε στην προσωπική μου ζωή τα πράγματα πάνε ιδιαίτερα καλά, εννοώ με τον Παναγιώτη. Έχει αρχίσει να γίνεται κουραστικός. Περνάμε καλά όταν βγαίνουμε, κάθε τρεις τέσσερις μέρες, αλλά αυτός θέλει περισσότερο και συχνότερες επαφές και να έρχεται σπίτι μου και να πηγαίνω στο δικό του, θέλει να προχωρήσουμε και δεν κρατιέται μα εμένα δεν με ενθουσιάζει η ιδέα. Έχω συνηθίσει στον προσωπικό μου χώρο και χρόνο και αυτό είναι λίγο πρόβλημα, δικό μου πρόβλημα το ξέρω, αλλά τι να κάνω, έτσι είμαι.
Υγ. Δύσκολα αλλάζει κανείς, και μέχρι ενός σημείου. Ριζικές αλλαγές δεν είναι εφικτές. Γι αυτό ας μάθουμε να είμαστε ευχαριστημένοι με τον εαυτό μας όπως είναι. Το γράφω για να το ακούω εγώ η ίδια. Ευχαριστώ..