01 10 07, Δευτέρα

Αρχή εβδομάδος και μήνα και μου αρέσει ολοένα και περισσότερο η ιδέα της μεγάλης αλλαγής στη ζωή μου. Είμαι άνθρωπος των αποφάσεων τελικά. Αν αρκετές εξ αυτών μένουν στα αζήτητα και ξεχνιούνται είναι άλλο θέμα. Το γεγονός παραμένει πως νιώθω ενθουσιασμό και κάνω όνειρα και σχέδια. Αποφάσισα λοιπόν να μετοικήσω και για τον λόγο αυτό, αναγκαστικά, κατάρτισα ένα πρόγραμμα εκατό ημερών για να ανασυντάξω τα οικονομικά μου ώστε να μπορέσω να προχωρήσω, γιατί προς το παρών, είμαι τόσο χρεωμένη που ούτε στην παραλία δεν θα έπρεπε να κατεβαίνω όχι να στήσω νέο σπιτικό και σε άλλη πόλη. Επ’ ευκαιρίας λοιπόν του καινούργιου μήνα ξεκινώ μια προσπάθεια τιθάσευσης της Λερναίας ύδρας η οποία τελευταία έχει βγάλει περισσότερα από οκτώ κεφάλια και μου πίνει το αίμα ανελέητα, με 16, 18, 20, κι εγώ δεν ξέρω πόσο τα εκατό, δεν έχει χορτασμό η απληστία της. Φταίω κι εγώ βέβαια, κανείς δεν με πίεσε να κάνω αγορές με κάρτες, φταίω και θα πληρώσω, μέχρι τα Χριστούγεννα θα περάσω ένα διαβολοτρίμηνο με αιματηρές οικονομίες, μοναδικό έξοδο εκτός των απολύτως αναγκαίων θα έχω το κολυμβητήριο, σε όλους τους άλλους τομείς θα γίνω Σκρούτζ μακ Ντακ, θα διαβάζω βιβλία από τη βιβλιοθήκη μόνο, θα τρώω λιτά και στο σπίτι, θα περπατάω και η μόνη μου έγνοια θα είναι να ξεπληρώνω κάρτες. Τα Χριστούγεννα, αν έχουν κάπως τιθασευτεί τα χρέη, θα μπορέσω να χρησιμοποιήσω το δώρο για να μετακομίσω, αν έχω βέβαια καταφέρει να πάρω απόσπαση μέχρι τότε, για που όμως; Αυτό πρέπει να σκεφτώ. Υπάρχουν δέκα δώδεκα διαφορετικές ιδέες αλλά πρέπει να τις σκεφτώ σοβαρά, όπου πάω θα πάω για χρόνια, αν όχι για όλη μου την υπόλοιπη ζωή, χρειάζεται περίσκεψη. Το νιώθω πάντως πως υπάρχει ένας τόπος που με καλεί, το πεπρωμένο μου είναι και με περιμένει, να το θυμηθείτε, υπάρχει κάπου μια ευκαιρία, πρέπει να δραστηριοποιηθώ και να τρέξω. Κι αν δεν υπάρχει θα τη δημιουργήσω. Νιώθω μεγάλη χαρά όταν έχω σχέδια κι όταν αναμένονται αλλαγές και εξελίξεις και καθόλου δεν με πτοεί η σημερινή στρυφνάδα που είναι διάσπαρτη στο γραφείο.
Υγ. Η Νίκη τελικά χώρισε, απίστευτο κι όμως αληθινό, τον άφησε τον γουρουνοάνδρα της, ομολογώ πως δεν τον περίμενα, ο κακομοίρης ο Ιάσονας δε μιλιέται, το νιώθει σαν την υπέρτατη προσβολή, να τα έχουν τόσο καιρό και να μην κάνει την παραμικρή κίνηση προς το μέρος του και μόλις βρίσκει τον άλλον να χωρίζει και να μένει μαζί του, η αλήθεια είναι πικρή για αυτόν αλλά αναμενόμενη για κάθε λογικά σκεφτόμενο ων, ο γάμος της Νίκης βρισκόταν σε αδιέξοδο και για καιρό χρησιμοποιούσε τον Ιάσονα σαν υποκατάστατο, ώσπου βρέθηκε ο ικανός να την βγάλει από το αδιέξοδο, «για τα λεφτά κι επειδή είναι γιατρός πηγαίνει μαζί του», λέει και ξαναλέει ο Ιάσονας, και ίσως να έχει δίκιο, η Νίκη και λεφτά έψαχνε και αίγλη, έτσι είναι η ζωή, τι να κάνουμε τώρα, θα το ξεπεράσει, πάντως ούτε για την Νίκη είναι εύκολα τα πράγματα, κι αυτή δείχνει πολύ πιεσμένη, δεν είναι καθόλου εύκολο να τινάξει στον αέρα τόσες συμβάσεις που σέρνει μαζί του ο κάθε γάμος.